Vrijdag is het halve eeuw geleden dat Wim Sonneveld overleed. Een tweede hartaanval werd hem op 8 maart 1974, op 56-jarige leeftijd, fataal. Vergeten is de spitse en humorrijke cabaretier allerminst.
Wim Sonneveld, bekend van zijn hilarische typetjes, Frans chansons en legendarische liedjes als ‘Het dorp’, ‘Margootje’ en ‘Aan de Amsterdamse grachten staat in het collectieve geheugen gegrift. Ook jongere generaties kunnen zijn beroemdste liedjes moeiteloos meeneuriën. Op 12 maart valt er in het passende decor van het Toon Hermans Theater in Sittard te genieten van het bijzondere repertoire van Wim Sonneveld, één van de ‘Grote Drie’ van het Nederlandse cabaret (Wim Kan en Toon Hermans zijn de andere).
In een bijzonder op de Franse leest geschoeid programma -Wim Sonneveld had een voorkeur voor het Franse chanson – brengen zanger Waylon, bariton Thomas Oliemans, cabaretier Richard Groenendijk en zangeres Fay Claassen met muzikale begeleiding van het Metropole Orkest, onder leiding van Maurice Luttikhuis, onder de noemer Wim Sonneveld-Tour de Chant een ode aan de veel te jong overleden caberatier.
Wim Sonnevelds – Tour de Chant krijgt na een halve eeuw alsnog invulling
Materiaal is er genoeg. Sonnevelds repertoire bestaat uit meer dan honderd stukken. Dat hadden er veel meer kunnen zijn, want uitgezongen was hij zeker niet. Sterker nog, in 1974 had Wim Sonneveld het plan om met een zogenoemd Tour de Chant-programma langs de theaters te gaan. Een maand vóór zijn dood klom Sonneveld nog in de pen, voor nieuw (niet uitgebracht) werk, met een weemoedig randje Daarvoor had hij al wat krabbels geschreven, op twee kladblaadjes. Op 2 februari 1974. ging Wim Sonneveld ’s middags nog even langs bij zijn familie in de Utrechtse Jan Pieterszoon Coenstraat. Eerst bijkletsen met zijn broer Jo in de kruidenierszaak, om vervolgens in het bovenhuis met de rest van de familie te praten.
Bij het naar boven gaan griste hij bij de kassa een kladblokje weg. Later die avond vond Jo in de huiskamer een notitieblaadje met daarop enkele regels van een lied. In de haast was Wim het vergeten mee te nemen. De volgende dag informeerde Jo of zijn broer het blaadje met de tekstregels terug wilde hebben. „Nee, bewaar maar, die regels zijn van een nieuw lied voor in mijn komende show”, zei Wim. Dat het haastige spoed was, blijkt wel uit het handschrift: het is nauwelijks leesbaar. Een vrólijk lied leek het in ieder geval niet te worden: ’Ik ben één van die ouden van dagen die nauwelijks hun skelet kunnen dragen. M’n familie heeft me alleen gelaten omdat ik, volgens hen, te veel praatte. Maar ik weet wel beter, bij Sint Peter. Met nieuwjaar word ik dan in ’t huis door de dood overvallen. Opa, eet u nog goed, hoe is ’t met uw lamme voet? Oh ja, lieve heertje, ik heb ’t hier nog goed, elke dag liters bloed. Ik ben een gefrustreerde beer, ik ben uit de tijd van Van der Geer.’
Meer informatie over programma, tijden en ticketprijzen Wim Sonneveld-Tour de Chant via www.plt.nl
Kijk en beluister ook:
https://www.plt.nl/programma/wim-sonneveld-tour-de-chant-metropole-orkest/13-03-2024-20-00
https://www.plt.nl/programma/wim-sonneveld-tour-de-chant-metropole-orkest/13-03-2024-20-00
https://www.plt.nl/programma/wim-sonneveld-tour-de-chant-metropole-orkest/13-03-2024-20-00
